Heimwee

Inmiddels ben ik al weer drie weken thuis in Nederland en mis ik Amerika ontzettend! Ik heb een sterk gevoel dat zegt dat ik terug moet. Ik ben bang dat Amerika mijn thuis is geworden. Ik mis alles; de bergen, de natuur, de helder blauwe lucht, de zonsondergangen, de food co-op, mijn vrienden en zelfs de bizare weersomstandigheden. Ik kan niet wachten om voorgoed terug te keren naar dit prachtige land!

Don't be sad that it is over, be happy that it happened!

Vorige week zaterdag moest ik vertrekken uit Roskie en heb ik mijn kamerdeur na vijf maanden voorgoed achter mij dicht gedaan. Mijn laatste dagen heb ik uiteraard afgesloten met vele feestjes om nog even te kunnen genieten van al mijn lieve vrienden. Zelfs de nachten heb ik bij ze doorgebracht op de bank. Na een mislukte poging om ons ticket te verlengen was het woensdag tijd om afscheid te nemen. Het afscheid was zwaar en veel te vroeg en daarom heb ik nu al plannen om terug te keren naar het mooiste plekje op aarde. Bozeman, I will never forget you!

Lewis and Clark Caverns

De Lewis and Clark Caverns zijn de grootste lijmsteem grotten van het Noordwesten en dus zeker de moeite waard om te bezichtigen. De twee uur durende tour heeft ons langs de meest prachtige stalagmieten en -tieten geleid van miljoenen jaren oud. Grotten om nooit meer te vergeten.

Paradise valley

Paradise Valley

Koninginnedag in de sneeuw, het is mogelijk in Bozeman. Uiteraard gekleed in het oranje, heb ik het tot diep in de nacht gevierd met meerdere huisfeesten. Tanner, een local, heeft ons hierbij uitgenodigd om een dagje op de ranch van zijn familie door te brengen in Paradise Valley. Inmiddels ben ik erachter gekomen waarom het die naam draagt. De ranch ligt in een van de mooiste en dun bevolkste valleys van Montana, op de grens van Yellowstone National Park en aan de voet van de Yellowstone River. Bij aankomst bleken enorme stukken land en gehele bergen in het bezit te zijn van zijn familie. Op quads hebben we uren het land verkent, waarbij de vele koeien met kalfjes en paarden heerlijk in de wei stonden te genieten van het mooiste plekje op aarde. Zelfs jagende roofvogels en wilde herten zijn hier de normaalste gang van zaken.

Een farmer is natuurlijk niets zonder zijn geweren en omdat ik Montana niet mocht verlaten zonder te hebben geschoten, mocht ik ze uitproberen. Ik heb geschoten met twee enorme geweren waar ze normaal gesproken herten mee schieten. Een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Inmiddels begin ik langzaam respect op te brengen voor de farmers die hier jagen. Doordat er een overpopulatie is van herten, schieten, vervoeren en slachten ze hier zelf enkele herten per jaar. Hier kunnen ze vervolgens het gehele jaar van eten. Dit is het puurste, gezondste en verste vlees wat er bestaat. Dat is nog eens wat anders dan de hamburgers uit het vriesvak van Appie.

Uiteindelijk konden we ons heerlijk opwarmen bij een kampvuur aan de rand van de Yellowstone River met geroosterde marshmallows om onze honger te stillen. De dag was compleet na uitgebreid te hebben gebadderd in de Chico Hot Springs.

Country music

Inmiddels heeft Montana ervoor gezorgd dat ik iedere dag naar country muziek luister, ik op een ranch wil gaan wonen en ik me aangetrokken voel tot cowboys in pick-up trucks. (Misschien inderdaad hoog tijd om naar huis te gaan.) Maar mijn ultieme Amerika ervaring is natuurlijk niet compleet zonder een concert van de beroemde country zangers Gary Allen en Jack Ingram.

Het Fieldhouse op de campus was volgeladen met country muziek liefhebbers die alle liedjes met volle borst meezongen en er als cowboys op danste. Natuurlijk was het door mijn Europese stijl van dansen en het feit dat ik geen een liedje mee kon zingen weer overduidelijk dat ik niet uit Montana kwam. Maar het heeft ervoor gezorgd dat ik de country muziek nu nog meer waardeer en ik er in Nederland naar zal blijven luisteren.

Last weeks

Bozeman zou Bozeman niet zijn zonder extreme weersomstandigheden. Waar het vorige week nog bijna 30 graden was, heeft het deze week hard geregend en vanaf vandaag ligt er weer een dik pak sneeuw! Na vijf maanden geen spatje regen te hebben gevoeld had ik het als echte Nederlander stiekem toch wel gemist. Mijn slippers heb ik dus maar weer opgeborgen en mijn uggs heb ik tevoorschijn gehaald. Gelukkig brengt dit weer mij niet in de verleiding om naar buiten te gaan en dus ben ik me aan het voorbereiden voor alweer mijn laaste toets. Morgen sluit ik het studeren hier helemaal af en volgens mij ben ik de enige student die dat niet op prijs stelt. Ik begin namelijk langzaam te bevatten dat het aftellen is begonnen en daar ben ik nog lang niet klaar voor.

Deze laatste weken probeer ik zoveel mogelijk te genieten van het prachtige Montana in springtime en dus zijn we zaterdag morgen met een grote groep vrienden vertrokken richting de Yellowstone River. Dit is de langste ongedamde rivier van Amerika, wat betekent dat al het smeltwater ongecontroleerd door de rivier stroomt en dit maakt het ideaal voor whitewater rafting. De rivier heeft ons over vele wilde stroomversnellingen geleid, dwars door de mooiste natuur van Montana. Wat was ik blij dat de adrenaline ervoor zorgde dat de ijskoude golven waarmee ik bedolven werd iets minder koud aanvoelde. Waar het water iets minder hard stroomde hebben we kunnen genieten van de ultieme stilte die hier in Montana heerst, iets wat ik ongelooflijk zal gaan missen. Na het zien van wilde berg geiten was mijn dag compleet en kon ik me heerlijk gaan opwarmen in de auto.

Easton Corbin - A Little More Country Than That

Nieuwste hit in Bozeman...