Don't be sad that it is over, be happy that it happened!

Vorige week zaterdag moest ik vertrekken uit Roskie en heb ik mijn kamerdeur na vijf maanden voorgoed achter mij dicht gedaan. Mijn laatste dagen heb ik uiteraard afgesloten met vele feestjes om nog even te kunnen genieten van al mijn lieve vrienden. Zelfs de nachten heb ik bij ze doorgebracht op de bank. Na een mislukte poging om ons ticket te verlengen was het woensdag tijd om afscheid te nemen. Het afscheid was zwaar en veel te vroeg en daarom heb ik nu al plannen om terug te keren naar het mooiste plekje op aarde. Bozeman, I will never forget you!