Lucky me

Een paar weken geleden besefte ik pas dat ik hier voor ruim 4 maanden zou blijven. Vier maanden, dat klonk toen zo lang. Inmiddels is de derde week alweer bijna voorbij en dat betekent dat ik volgende week al op 1/4 deel van mijn verbijf zit. Bij de gedachte alleen al heb ik het gevoel alsof ik het helemaal verkeerd heb gedaan: ik had voor minstens een jaar weg moeten gaan! HELP, ik wil hier nog zoveel leren en leuke dingen doen!

Naast dat we deze weken natuurlijk weer van alles hebben gedaan, staan er ook al geweldige tripjes in het vooruitzicht. Over twee weken gaan we een weekend met Karen mee, de ski chick van onze verdieping. Ze gaat haar ouders bezoeken in Salt Lake City en wij zijn uitgenodigd in hun reusachtige huis met 4 badkamers, zwembad en alles erop en eraan. Ik kan mijn geluk hier echt niet meer op.

Ook heeft Elsie, mijn moeders nicht uit Canada, mij een mailtje gestuurd. Vier van mijn achterneven en -nichten blijken in Spring Break in Vancouver te zijn. Reden genoeg dus om daar heen te vliegen en ze weer opnieuw te ontmoeten. Maar zover is het gelukkig nog niet, want voor die tijd moet er nog heel veel gebeuren aan mijn studie.



Afgelopen donderdag was het dan zover: mijn eerste examen! Na van te voren helemaal in paniek te zijn geraakt, viel het allemaal reuze mee. Als je gewoon je huiswerk maakt is de kans dat je het haalt erg groot. Hier dus geen onverwachte vragen die nooit in het boek of in de les zijn behandeld. Nu maar hopen op een goed cijfer.